dijous, 28 d’agost del 2008

cada dia un pas més



Hay dias en los que tu estado de ánimo está bajo, no sabes porque, no sabes desde cuando ni hasta cuando, simplemente adquieres consciencia de ello. Cuando esto pasa tienes dos opciones, te dejas llevar por el abatimiento te rindes y te hundes en esa sensación o por otro lado admites tu estado y luchas para salir de ahí.
Cuando estoy así lo que hago es hacer lo mismo que haría si estuviera muuuy contento, escucho música, paseo, toco la guitarra, leo, voy a la plpaya, hago deporte... esperando que al hacerlo mi mente, mi cuerpo y mi espíritu recuerden el sitio del que no deberían haber salido ( osi, ¿cómo reconoceríamos lo bueno, lo que queremos, si antes no nos hubiésemos encontrado lo contrario?), por ello hoy una canción que aunque ya he puesto otras veces me da igual me encanta!!!!!
Feeling good (version de Michel Buble)

Y mañana será otro día y el sol saldrá y descubriré cosas nuevas, conoceré más personas y aprenderé, con un poco de suerte, que no importa tanto lo que tengo o dejo de tener sino lo que soy.

2 comentaris:

ariadna ha dit...

Per a mi la tristesa, quan ve així, de sobte, sense saber ben bé perquè, me la prenc com el termòmetre que m'assenyala que hi ha alguna cosa a la meva vida que no va bé...

No evito el sentiment. Però tampoc m'hi revolco. Deixo que la tristesa em toqui prou fins que trobo el motiu i aleshores, sí, lluito per canviar-ho. I també faig com tu, torno als llocs on sóc feliç.

un petó Jaime!

Иú®iĂ ha dit...

aix..esos dias son tan duros...ánimo! y ya sabes, cualquier cosa,,,